ฉันชอบขี่จักรยานในหมู่บ้าน
หมู่บ้านที่ฉันอยู่มากว่า ๒๐ ปี
มันไม่อันตราย ไม่น่าตื่นเต้น
ไม่ได้มีอะไรใหม่มากนัก
แต่มีอะไรให้มอง-คิด-นึกถึงตลอดทาง
บางทีเห็นนก เห็นหมา เห็นแมว
บางทีทักเพื่อนวัยเด็ก
บางทีเจอเพื่อนบ้านหน้าใหม่
บางทีนึกถึงช่วงเวลาในอดีต
บางทีมองถึงตัวเองในอนาคต
บางทีฮัมเพลงที่ไม่รู้จัก
บางทีฟังเพลงซ้ำๆในไอพอด
บางทีมองทะลุเข้าไปในบ้านคนอื่น
บางทีมองทะลุเข้าไปในหัวตัวเอง
ตลอดเวลาสั้นๆที่นั่งบนอาน ขาถีบและลมพัดผ่านตัว
รู้สึกอิสระ สบายใจ มีความสุข
...เหมือนได้กลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง :)
I love to ride a bicycle in my village.
The one that I live for 20 years.
The one that I live for 20 years.
There's nothing dangerous, excited and new.
But there's 'something' along the way to see, think and recall.
Sometimes I see birds, a dog, a cat.
Sometimes I say hi my childhood friend.
Sometimes I meet new neighbour.
Sometimes I think of the past,
sometimes the future.
Sometimes I sing the unknown song.
Sometimes I listen to the same old song in ipod.
Sometimes I look through the neighbour windows,
sometimes deep in my head.
All the short time on the bike
I feel free and happy
...just like I'm a child again. :)
2 comments:
สุขแบบมีเวลาสุขแบบช้าสุขแบบไม่กังวล
ชอบมากและอยากกลับไป ถึงห้วงเวลานั้น
:-)
exactly how i feel when i ride my bike in my moo ban :D
Post a Comment